رسول ادهمی :

با من جنگ داری

یقه ی چمدان را چرا می گیری؟

حمید مصدق :

همه مردم شهر بانگ برداشته اند

که چرا سیمان نیست!؟

و کسی فکر نکرد که چرا ایمان نیست!

و زمانی شده‌است

که به غیر از انسان...

هیچ چیز ارزان نیست!

محمدحسن علیان نژادی :

چه جادوی عجیبی دارد چشمانت

وقتی آرامم آتشم می زنند

و وقتی آتشینم

آرامم می کنند!

مهرداد نصرتی :

گاه آدم دلش که خون باشد

آه ... 

آدم دلش که خون باشد

بی هوا گریه می کند حتی...

در خیابان میان آدم ها!

یاسر قنبرلو :

بی هیچ سوالی و جوابی بغلم کن
 خسته تر از آنم که بگویم به چه علت

منصوره فیروزی :

تمامِ اهـلِ زمین را جهنمی کردی
که آیه آیه ی چشمت "یُوسوس النّاس" است

امید صباغ نو :

حسود نیستم اما کسی بغیر خودم
غلط کند که بخواهد رقیب من باشد
به هرکسی که شبیه تونیست بدبیـنم
اجازه هست که عشقت نصیب من باشد؟

محمدرضا شرافت :

شدم مانند رود از بارشی جریان که می گیرد
که من بدجور دلتنگ ِ توأم، باران که می گیرد...
دلم تنگ است می دانی؟ پناهم شانه های توست
کمی اشک است درمانش دل انسان که می گیرد
من آن احساس ِ دلتنگی ِ ناگاه ِ پس از شوقم
شبیه حس دیدارم ولی پایان که می گیرد
غروبی تلخ و دلگیرم، غروب دشت تنهایی
دل دشتم من از نی ناله چوپان که می گیرد
چه بی راهم، چه از غم ناگزیرم من، چه ناچارم
شبیه حس یک قایق شدم طوفان که می گیرد!
چقدر از خاطراتت ناگزیرم، نه گریزی نیست
منم و باز باران بین قم - تهران که می گیرد
تو را، عشق تو را، آسان گرفت اول دلم اما
چه مشکل می شود کارم دلم آسان که می گیرد!
سپردم به فراموشی به سختی خاطراتت را
ولی باران که می گیرد... ولی باران که می گیرد...

خوشم با عطرِ یادِ تو ... توو این اتاقکِ دلگیر :)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

جلیل صفر بیگی :

در چشمانت جنگجوی مغول کمین کرده

جرات نمی کنم دوستت نداشته باشم !