ایمان عبدی :

هر کسی جای من بود…

می بُرید!

اما من هنوز می دوزم…

چشم به راهی که رفته ای!

عباس معروفی :

من که جز تو..

کسی را ندارم!

ولی چرا تو را هم ندارم؟!

کاظم خوشخو :

نمی گویم شایسته ی پُر کردن تنهایی ات هستم!

دستت را به من بده…

تا هر دو با هم تنها باشیم!

بکتاش آبتین :

من ، تو !

مقصر این جدایی…

ویرگول بود!

مهدیه لطیفی :

دیوانه نمی گوید دوستت دارم!

دیوانه می رود تمام دوست داشتن را…

به هر جان کندنی جمع می کند

 از هر دری می زند زیر بغل!

می ریزد پای کسی که…

قرار نیست بفهمد دوستش دارد!

شهاب مقربین :

قطار رفت…

بی‌صبرانه جا به جا می‌شوم روی نیمکتی در ایستگاه!

جا نمانده‌ام!

سال‌هاست منتظر قطار بعدی‌ام…

هنگامه هویدا :

بوی گندِ گندِ گند!

گیره‌ای بزن به دماغت و زندگی کن…

سخت است…

خوابیدن ، برخاستن

و دست در آغوش بودن

با لاشه‌ی کسی…

که سال‌هاست او را کشته‌ای!

بهرنگ قاسمی :

دلیلِ نخواستن ام...

از این دو حالت خارج نیست!

یا نمى خواهى ام

یا ابوالفضل

یعنى نمى خواهى ام؟!!

مسلم محبی :

بعد از تو...

من، به درد خودم هم نمی خورم !

فریبا عرب نیا :

از روزهای رفته نگو!

روزهای مانده را تعریف کن...

با چند ماه خداحافظی کنم؟

به چند خورشید سلام؟

تا بیایی !