شمس لنگرودی :

حکایت بارانی بی قرار است

اینگونه که من

دوستت دارم!

کاظم خوشخو :

از تنهایی خسته شده ام

از رسیدن، نا امید

از تو، دلسرد!

دلم به هیچ چیزی خوش نیست

اما...

چرا نمی توانم عاشقت نباشم؟

شمس لنگرودی :

دوستت دارم …

و عشق تو از نامم می تراود!

مثل شیره ی تک درختی مجروح

در حیاط زیارتگاهی!

رضا کاظمی :

راه می روم

و شهر زیر پاهام تمام می شود

تو…

هیچ کجا نیستی!

به حباب نگران لب یک رود قسم...

همه چیز را باید به اندازه خورد ...

حتی غصه را!

علیرضا روشن :

ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﺑﻪﺭﻭﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﻢ

ﻣﻮﻫﺎﺵ ﺭﺍ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ

ﭘﻠﮏﻫﺎ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﺎﺳﺎﮊ ﻣﯽﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩﺭﻭ ﺷﻮﺩ

ﻣﯽﺯﻧﻢ ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺷش ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ

ﯾﮏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﺵ

 ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺵ!

محمد کامرانیان :

بعد از رفتن تو…

تک تک لحظه های تقویم

غروب جمعه شد!

شهناز اسحاقی :

با من رفت و آمد نکن!

رفتن فعل قشنگی نیست

با من فقط راه بیا...

مژگان عباسلو :

در گلوی من ابر کوچکی ست

می شود مرا بغل کنی؟

قول می دهم گریه کم کند...

محمدرضا صالحی :

بعد از خداحافظیت

من ، من نبودم

بم بودم ، بعد از زلزله !