معجزه ذهن

سینا به منش :

جایت خالی!

می خواستیم بخندیم

جای لبخند...

بر لب خالی بود !

محمدعلی بهمنی :

قانعم!

 بیشتر از این چه بخواهم از تو؟!

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی است!

ایمان مرصعی :

از هر چه که بود و هست سیرم امشب

انگار قرار است بمیرم امشب

وقتی که نمی رسد به دنیا دستم

باید یقه که را بگیرم امشب ؟

آنتوان دوسنت اگزوپری :

اگر به آدم بزرگ‌ها بگویید…

یک خانه‌ی قشنگ دیدم از آجر قرمز که

جلو پنجره‌هاش غرقِ شمعدانی و بامش پر از کبوتر بود

محال است بتوانند مجسمش کنند!

 بایدحتماً به‌شان گفت یک خانه‌ی صد میلیون تومنی دیدم

 تا صداشان بلند بشود که:

وای چه قشنگ !

حافظ موسوی :

برای من کمی از دست هایت را بفرست!

ایمان عبدی :

هر کسی جای من بود…

می بُرید!

اما من هنوز می دوزم…

چشم به راهی که رفته ای!

عباس معروفی :

من که جز تو..

کسی را ندارم!

ولی چرا تو را هم ندارم؟!

کاظم خوشخو :

نمی گویم شایسته ی پُر کردن تنهایی ات هستم!

دستت را به من بده…

تا هر دو با هم تنها باشیم!

بکتاش آبتین :

من ، تو !

مقصر این جدایی…

ویرگول بود!