کامران رسول زاده :

گـریه نکرده ام!

از وقتی نیستی …

هی گرد و خاک میرود

توی چشمم !

کاظم خوشخو :

بدون تو این دنیا چه سیاره ی عجیبی می شود

تلخِ تلخ …شورِ شور!

و حالا من که اهلی ات شده ام

دیگر برایم دختری نیستی

مثل هزار دختر دیگر!

چون فقط تویی که برایت مرده ام

و این روزها که نیستی

من …آه …

حال جانفرسایی دارم!

کاظم خوشخو :

تو و مرگ خیلی شبیه هم هستید

هرچند با دو فعل متناقض!

تو با رفتنت…

مرگ با آمدنش!

چه فرقی می کند که آدم چطور از زندگی دل بکند؟

کاظم خوشخو :

به همین غروب غم انگیز دلخوشم…

اگر بدانم تو هم یک جایی

نشسته ای پشت پنجره

و دلت برای من تنگ شده!

لیلا کردبچه :

گفتی می آیی

و یاد اخبار هواشناسی افتادم…

که لذت باران های بی هنگام را می برد!

گفتی می آیی…

و یاد تمام روزهائی افتادم

که بیهوده چتر برداشته بودم!

حامد امیر نژاد :

مثل یک بچه ی ده ماهه که لیوان ها را

عشق گاهی به زمین می زند، انسان ها را!

کاظم خوشخو :

این باد لعنتی مداوم و این همه قاصدک

تا کی …

نیامدنت را پیغام می دهند؟

رسول یونان :

بدهکار هیچ کس نیستم

جز همین ماه…

که تو را به یادم می آورد!

نزار قبانی :

همه ی آنهایی که مرا می شناسند…

میدانند چه آدم حسودی هستم !

و همه ی آنهایی که تو را می شناسند...

لعنت به همه آنهایی که تو را می شناسند!

علیرضا روشن :

درد می کند هنوز…

جای دوست داشتنت!