سعید شجاعی :

قطار سوت کشید و به راه افتاد

همه گوششان را گرفتند...

من قلبم را !

رویا شاه حسین زاده :

من زخمهای بی نظیری به تن دارم

اما تو مهربان ترین شان بودی

عمیق ترین شان

عزیزترین شان!

بعد از تو آدم ها...

تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم

که هیچ کدامشان به پای تو نرسیدند

به قلبم نرسیدند!

بعد از تو آدم ها تنها خراش های کوچکی بودند

که تو را از یادم ببرند اما نبردند!

تو بعد از هر زخم تازه ای دوباره باز می گردی

و هر بارعزیزتر از پیش...

هر بار عمیق تر!

مصطفى مستور :

ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﻕ ﺩﯾﺪﻧﺶ ﮐﻼﻓﻪ ﺍﺕ ﮐﺮﺩﻩ

ﺗﺮﺩﯾﺪ ﻣﺒﻬﻢ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻨﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ :

ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ...

بارانم آرزوست :)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

علیرضا روشن :

کشاورز دعایِ باران خواند

و باران آمد!

کاش تو را خواسته بود...

کاش تو آمده بودی!

نجمه زارع :

باران، غروب، ماه، اتوبوسی که ممکن است

باید مرا دوباره ببوسی که ممکن است...

این لحظه... لحظه... لحظه... اگر آخرین... اگر...

ـ بس کن! نزن دوباره نفوسی که ممکن است

ماشین گذشته از تو و هی دور می‌شود

با سرعتی حدود صد و سی که ممکن است

حالا تو در اتاق خودت گریه می‌کنی

من پشت شیشه‌ی اتوبوسی که ممکن است...

مروارید را به هرکسی ندهندش! قیمتی باش...

خانه به دوش - رضا عطاران

حمید لولایی: یکی پول نداره شامپو بخره بزنه به سرش

یکی دیگه هفت قلم شامپو میزنه به سگش!

کاظم بهمنی :

نقشه می ریخت مرا از تو جدا سازد شک

نتوانست،  بنا  کرد  به  توهین کردن

زیر بارغم تـو داشت کسـی له می شد

عشق بین همه برخاست به تحسین کردن

آن قدر اشک به مظلومیتم ریخته ام

که نمانده است توانایی نفرین کردن

نگین وضعی :

آدم های خوب زیاد نیستند...

شاید یکی دوتا

شاید فقط تو!