عمران صلاحی :

هوا چنان سرد است

که سرما را حس نمی کنم

و زخم چنان گرم که درد را !

کنارت می نشینم

دستم را گرم می کنم

و خاکستر می ریزم بر زخمم ...

مونا برزویی :

کی با یه جمله مثل من

می تونه آرومت کنه؟

اون لحظه های آخر از

رفتن پشیمونت کنه؟!

حسین غیاثی :

ده سال بعد از حالِ این روزام

با کافه هـای بی تو درگیرم

گفتم جهان بی تو یعنی مرگ

ده سال ِ رفتیو نمی میرم

ده سال بعد از حالِ ایـن روزام

تو تووی آغوش یکی خوابی

من گفتم و دکتر موافق نیست

تو بهتر از قرصهای اعصابی

علیرضا بدیع :

سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی

دل بریدن هات حکمت داشت: دلبر داشتی

حسام بهرامی :

آرام کسی رد شده اما ضربانش

باید بنویسم غزلی تا هیجانش…

از روی لب توست که در حاشیه‌ی قم

هی شعبه زده حاج‌حسین و پسرانش

این شعـر فقط تاب و تب رد شدنت بود

چیزی که عیان است چه حاجت به بیانش

دنباله‌ی موهای تو بر صفحه‌ی کاغذ

آرام کسی رد شده اما ضربانش…

محمدعلی بهمنی :

گاه آدمی تنهاتر از آن است که سکوتش می‌گوید!

گاه تنهایی تنهاتر از آن است که دیده شود...

کامران رسول زاده :

درست مثل وقتی که عاشقت شدم...

باران می بارد!

فکر کنم دوباره کسی عاشقت شده ...

 

زهرا شعبانی :

بگذار با رویای وصلت خو بگیرم

حتی اگر یک وصله ی ناجور باشم

آغوش وا کن! حرف هایم گفتنی نیست

تا کی فقط در شاعری مشهور باشم؟!

حسین پناهی :

نیـستیم به دنیا می آییم

عکس ِ یک نفره می گیریم

بزرگ می شویم عکس ِ دو نفره می گیریم

پیر می شویم، عکس ِ یک نفره می گیریم

و بعد دوباره باز نیستیم...

حسین پناهی :

با فنجانی چای هم می توان مست شد!

اگر اویی که باید باشد، باشد ...