هوشنگ ابتهاج :

به سانِ رود که ...

در نشیبِ درّه سر به سنگ میزند

رونده باش!

امیدِ هیچ معجزه ای ز مُرده نیست

زنده باش ...

صائب تبریزی :

گَر وا نمیکنی گِره ای ، خود گِره مشو

ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست!

حسین منزوی :

نام تو را نمی دانم!

آری

اما می دانم...

گل ها اگر که نام تو را می دانستند

نسل بهار از این سان...

رو سوی انقراض نمی رفت!

ملک الشعرا بهار :

سحرگه به راهی یکی پیر دیدم

سوی خاک، خم گشته از ناتوانی

بگفتم: چه گم کرده ای اندر این خاک؟

بگفتا: جوانی،جوانی ،جوانی!

محمد حسین بهرامیان :

اشتباه اول من و تو یک نگاه بود

عشق ما از اولین نگاه اشتباه بود

گر چه باورت نمی شود ولی حقیقتی است

اینکه کلبه ی من از غم تو روبراه بود

اهل شکوه نیستم وگرنه آنهمه غروب

بر غریبی من و تو بهترین گواه بود

هرچه می دوم به انتهای خود نمی رسم

مانده ام کجا، کجای کار اشتباه بود؟!

علیرضا اذر :

فال من را بگیر و جانم را

من از این حال بی کسی سیرم

دستِ فردای قصه را رو کن

روشنم کن چگونه می میرم

فخرالدین عراقی :

روی بنمای، تا نظاره کنم

کارزوی من از جهان این است

دل بیچاره را به وصل دمی

شادمان کن، که بی‌تو غمگین است

مهرداد محمدی :

وقتی تو نباشی آه روزان همه تکراری

وقتی تو نباشی وای شبها همه یلدایی

سهمم زنبودنت چیست ای دلهره دیرین

جز لحظه شماری ها ، جز زجر شکیبایی

فالی زده ام امشب بی تابی "حافظ" را

"دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی"

مولانا :

آنِ منی

کجا روی؟

احسان پرسا :

فقط به چیزهای خوب فکر کن

مثل من که فقط...

به تو!