قیصر امین پور :

اینجا همه هر لحظه می پرسند

حالت چطور است؟

اما کسی یک بار از من نپرسید...

بالت؟!!

سیدعلی میرافضلی :

عشق اگرچه حرف ربط نیست!

ربط می‌دهد مرا به تو

شوق را به جان

رنج را به روح

همچنان که باد

خاک را به دشت

ابر را به کوه...

بهرنگ قاسمی :

عزیزم!

زمستان میان مان ریش سفیدی کرده است ...

نمی آیی ؟

عیسی صمدی :

به من نگو گلم!

من از سرنوشت گلبرگهای لای دفترت میترسم…

الهام اسلامی :

دلم گرفته است مثل...

همه‌ی زنانی که به زمین خیره می‌شوند

و انگشترشان را می‌چرخانند!

فاضل نظری :

چای می نوشم که با غفلت فراموشت کنم

چای می نوشم ولی از اشک فنجان پُر شده

لیلا کردبچه :

دلم تنگ‌ست

مثل لباس سال‌های دبستانم

مثل سال‌های مأموریت‌های طولانیِ پدر

که نمی‌فهمیدم...

وقتی می‌گویند کسی دورَست

یعنی چقدر دورَست !

رضا کاظمی :

شیارِ دست‌هاش را نشان می‌دهد پدر:

"هنوو گُشنه‌گی نکشیدی عاشقی یادت بره!"

اما از ابرِ چشم‌هاشْ چکّه می‌کند...

تصویرِ زنی جوان!

مهدی فرجی :

من خام بودم، داغ دوری پخته ام کرد

عمری که پایت سوختم قابل ندارد

من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی:

"از برف اگر آدم بسازی دل ندارد ..."

یاسر قنبرلو :

تنها به یک دلیل خودم را نمی کشم

اما همان دلیل خودش می کشد مرا...!