معینی کرمانشاهی :

تو را برای...
وفای تو دوست می دارم!
وگرنه دلبر ِ پیمان شکن
فراوان است!

فرامرز عرب عامری :

گاه می پرسند از من عاشق اش هستی هنوز؟

بی تفاوت بودنم را گریه می ریزد بهم!

علیرضا روشن :

یقه بالا می‌دهیم
دست‌ها در جیب
سیگار به ته رسیده میان ِ لب
به دیوار تکیه می‌دهیم
نه که کارآگاه باشیم یا عضو مافیا
نه!
بدبختیم...

کاظم خوشخو :

برج ایفلی شده...
تنهایی!
غم ها اگر نمی روند
سخت است دل کندن از این
پاریسی که نبودنت...
در من ساخته است !

سیدعلی صالحی :

من از عطر آهسته ی هوا می فهمم
تو باید تازگی ها
از اینجا گذشته باشی...

سجاد رشیدی :

نه به چاهی
نه به دام هوسی افتاده
دلم انگار ...
فقط یاد کسی افتاده!

حمید مصدق :

من صبورم اما
آه...
این بغض گران صبر چه می داند چیست!

فرشید فرهادی :

بعضی درد دلها گوش نمی خواهد...
گوشه ی آغوش می خواهد!

عباس معروفی :

خیلی ها فکر می کنند سلامتی بزرگترین نعمت است ولی سخت در اشتباهند.

وقتی سالم باشی و در تنهایی پرپر بزنی، آنی مرض می گیری!

بدترین نحوست ها می آید سراغت...

غم از در و دیوارت می بارد، کپک می زنی

کاش مریض باشی ولی تنها نباشی!

حسین پناهی :

وقتی برف می بارد ...
پولدار که باشی برف بهانه ای می شود
برای لباس نو خریدن، با دوستان به اسکی رفتن، تفریح کردن و لذت بردن!
اما خدا نکند فقیر باشی و برف ببارد
از بیکار شدن پدر کارگرت بگیر تا غم پاره بودن کفش هایت و چکه کردن سقف خانه ات!
خدایا چرا باید پول تعیین کند برف نعمت است یا عذاب؟!