شاملو :

به انتظار تصویر تو
این دفتر خالی
تا چند
تا چند...

ورق خواهد خورد؟

حسین زحمتکش :

حالم بد است

مثل گدایی که سالهاست...

چشمش گرفته دختر یک پادشاه را!

به چشم دیدم که چای روضه با یک بی خبر چه کرد...

بی جهت دنبال برهان و کلام منطقیم ...

چای بعد روضه ... کافر را مسلمان می کند

السلام علی الرضیع الصغیر

حرمله خیر نبینی

گل من نورَس بود

چیدنش تیغ نمیخواست

نسیمی بس بود

شهریار :

تا کی در انتظار گذاری به زاریم
باز آی بعد از اینهمه چشم انتظاریم

فاضل نظری :

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند 
 قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
 چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

رسول یونان :

سال‌هاست...
تلفنی در جمجمه‌ام زنگ می‌زند
و من نمی‌توانم گوشی را بردارم
سال‌هاست شب و روز ندارم
اما بدبخت‌تر از من هم هست
او...
همان کسی‌ست که به من زنگ می‌زند!

عباس معروفی :

می شود وقتی از کنارم می گذری

موهایم را به هم بریزی

بعد مرتب شان کنی؟

خب بوسم هم بکن...

امید صباغ نو :

فرض کن در شعرهایت زندگی کردی و حالا

دفتر شعرت به دست دشمنت افتاده باشد

فرض کن در اوج خوشبختی بفهمی تیره بختی

عکس مردی دیگر از کیف زنت افتاده باشد! 

فرض کن از حاشیه یک عمر دوری کرده باشی 

ناگهان خون کسی بر گردنت افتاده باشد...

فرض کن یک لحظه قبل از رفتنت بر روی صحنه

اتفاقی، دکمه ی پیراهنت افتاده باشد! 

آب دریای خزر کم خواهد آمد وقت شستن 

لکه ی ننگی اگر بر دامنت افتاده باشد!

محمد عادل صحیحی :

یک پنجره باز

همیشه نشانه ی
هوای خوب نیست
گاهی سکوی پرتابی ست
برای دیوانه ای که...
نه سنگفرش پیاده رو
بلکه وسعت آسمان مقصد اوست!