حسین منزوی :

من و تو آن دو خطیـم آری، موازیــان به ناچاری

که هردو باورمان ز آغـاز به یکدگــر نرسیدن بود

نسترن وثوقی :

تو می توانی نیایی

ولی من...

نمی توانم منتظرت نباشم!

حسین منزوی :

به همان سادگی که کلاغ سالخورده

با نخستین سوت قطار…

سقف واگن متروک را تـرک میگوید

دل ، دیگردر جای خود نیست ...

به همین سادگی !

علیرضا روشن :

می خواهم نباشم

مثل تو که نیستی !

شمس لنگرودی :

چمدانت را می بستی…

مرگ ایستاده بود و

نفس هایم را می شمرد!

محمد غفاری :

 هر دو می خواهید غمگین ترین باشم

تو با رفتنت…

باران با آمدنش!

محمد غفاری :

می دانی که …هنوز

دوستت دارم

عاشقانه ترین هدیه ای است که برای تو دارم!

کامران رسول زاده :

گـریه نکرده ام!

از وقتی نیستی …

هی گرد و خاک میرود

توی چشمم !

کاظم خوشخو :

بدون تو این دنیا چه سیاره ی عجیبی می شود

تلخِ تلخ …شورِ شور!

و حالا من که اهلی ات شده ام

دیگر برایم دختری نیستی

مثل هزار دختر دیگر!

چون فقط تویی که برایت مرده ام

و این روزها که نیستی

من …آه …

حال جانفرسایی دارم!

کاظم خوشخو :

تو و مرگ خیلی شبیه هم هستید

هرچند با دو فعل متناقض!

تو با رفتنت…

مرگ با آمدنش!

چه فرقی می کند که آدم چطور از زندگی دل بکند؟