ملتفت باشید... متلفتِ ما هستند!

هر ثانیه فرصتی است برای دگرگون کردن زندگیتان!

از هر چیزی واسه خودت پله درست کن برای دوباره ایستادن...

کاظم بهمنی :

شب ِ اندوه، کنار تو به سر می آید

آفتابی و به امر تو سحر می آید

آبرو یافته هر کس به تو نزدیک شده است

خار هم پیش شما گل به نظر می آید

و نبوت به دو تا معجزه آوردن نیست

از کنیزان تو هم معجزه بر می آید

مانده ام روزی اگر باز بیایی به زمین

چه بلایی به سر اهل نظر می آید؟

مانده ام لحظه ی پیچیدنِ عطر تو به شهر

ملک الموت پی ِ چند نفر می آید؟

هیچ عمل خیر و هیچ عمل شری بدون جواب نمی ماند!

اگر امروز جایی از کار شما گیردارد...

شاید دلیلش نگاه غضب آلودی است که هشت سال پیش به مادرتان انداختید

یا دادی است که بر سر پدرتان زدید!

یا خدای نکرده کسی را در صفی هل داده اید یا پشت سر کسی حرف زدید!

زندگی مار است تو جانش بگیر ، زندگی جام است تو کامش بگیر

وقتی میشنوم کسی آه میکشد و می گوید:

زندگی سخت است!

وسوسه می شوم از او بپرسم:

در مقایسه با چه؟

بارالها! زخمها ، رحم میخواهند… فقط این دو نقطه را بردار!

این زندگی گذراست...

نه غمش پایدارست

و نه خوشی اش!

به کوله بارت نگاه کن که چگونه پرش کرده ای...

دردهایی در این دنیا هست به آن عظمت که در برابر آنها از اشک کاری ساخته نیست!

دلم یک اتفاق می خواهـد

یک تلفن نا آشنا

با بی میلی تمام جواب دهم و...

صدای تـو!

به چه می نازی؟ مقصدت خاک است!

احمد غلامی :

هرکس که ساختن زندان انفرادی به کله اش زده آدم جالبی بوده...

و خوب می دانسته چطور با آدم ها بازی کند

یعنی درست تر آن است که بگویم می دانسته آدم بزرگترین دشمن خودش است!

لازم نیست او را بزنند یا زیر شکنجه لت و پارش کنند...

بهترین راه این است که خودش را با خودش تنها بگذارند

تا خودش دخل خودش را بیاورد!