کاظم بهمنی :

شب ِ اندوه، کنار تو به سر می آید

آفتابی و به امر تو سحر می آید

آبرو یافته هر کس به تو نزدیک شده است

خار هم پیش شما گل به نظر می آید

و نبوت به دو تا معجزه آوردن نیست

از کنیزان تو هم معجزه بر می آید

مانده ام روزی اگر باز بیایی به زمین

چه بلایی به سر اهل نظر می آید؟

مانده ام لحظه ی پیچیدنِ عطر تو به شهر

ملک الموت پی ِ چند نفر می آید؟