حامد عسکری :

خدمت شروع شد، تاریک و تو به تو

بی‌عکس نامزدش، بی‌عکس « آرزو »

شب‌های پادگان، سنگین و سرد بود

آخر خدا چرا ؟ ... آخر خدا چگو ....

نه ... نه نمی‌شود، فریاد زد: برقص ...

در خنده‌ی فروغ، در اشک شاملو ...

توی کلاه خود، لاتین نوشته بود

" Your hair is black , Your eyes are blue  "

خاتون تو رو خدا، سر به سرم نذار

این‌جا هوا پسه، اینجا نگو نگو

یک نامه آمد و شد یک تراژدی

این تیتر نامه بود: « شد آرزو عرو ...

س » و ستاره‌ها چشمک نمی‌زدند

انگار آسمان حالش گرفته بود

تصمیم را گرفت، بعد از نماز صبح

با اشک در نگاه ، با بغض در گلو

بالای برج رفت و ماشه را چکاند

با خون خود نوشت: نامرد آرزو ..