سجاد رشیدی پور :

هرکسی دارد از این داغ، خبر، سوخته‌است

نه فقط دل که از این داغ، جگر سوخته‌است

بین دیوار و دری سوخته، مانده‌ست زنی

گویی از آتش ِآهش، دل ِدر سوخته‌است

چاه با چشم ِخودش دیده چه شب‌هایی را

که علی در غم ِاو تا به سحر سوخته‌است