ناصر رعیت نواز :

با خود گفتم:

فراموشش میکنم ...

بی خود گفتم!

حسین پناهی :

پروانه های خشکت را وقتی نشانم دادی...

از دوست داشتن بیش از اندازه تو ترسیدم!

زمانه - حسن فتحی

پریناز ایزدیار: لعنت به همه قانونای دنیا که تو هیچ کدومش

شکستن دل آدما پیگرد قانونی نداره!

این را قسمت رقم زد...

من یک جای دنیا خیلی خوش‌بختم...

در چارچوب قاب عکس نگرفته دونفره‌مان!

خدایا دو نعمت پدر و مادر رو ازمون نگیر لطفا!

پدر همون کسیه که :

لرزش دستش دیگه چیزی ازچای توی استکان باقی نذاشته

ولی بهت میگه به من تکیه کن

وتو انگارکوه را پشتت داری!

رضا کاظمی :

تو باید می‌آمدی

تا جهان این‌قدر سخت نمی‌شد!

حالا هم دیر نیست

گاهی یک گل...

بازیِ باخت را در دقیقه‌ی نَوَد

بُرد می‌کند!

عبدالصابر کاکایی :

پرندگان در آسمان می‌میرند

ماهی‌ها در آبشارها!

پشت این میزهای رنگ و رو رفته...

ما!

مهدی اخوان ثالث :

بسته راه گلویم بغض و دلم شعله‌ور است

چون یتیمی که به او فحش پدر داده کسی

بر رخش شرم شفق دیدم و گفتم، گویا

از غم من به فلک باز خبر داده کسی

بکتاش آبتین :

من ، تو!

مقصر این جدایی ویرگول بود.

آرش امینی :

بارها لحظه رفتنت را

صحنه سازی کرده ام اما...

 هنوزم مرگ من مشکوک است!