گروس عبدالملکیان :

می‌ریزیم...

ریز

ریز

ریز

چون برف که هرگز هیچ‌کس ندانست

تکه‌های خودکشی یک ابر است !

خیلی چیزها بستگی به خودمان دارد...

غــبار فــاصله...

دلم برایـت تــنگ شــده !

می خـواهم آنـقدر اشـک بریزم...

تا غــبار فــاصله از قلـبم تمـیز شـود

ولی می ترسم  تهران ،  ونیـــز  شــود !

رضا نیکوکار :

مانند شیشه ای که خریدار سنگ بود

این دل شکستن تو برایم قشــنگ بود

پایین نشسته ام که توبالا نشین شوی

این ماجرا حکایـت الا کلنگ بـود!

سارا محمدی اردهالی :

دستـم به سمـت تلفن می رود و ...

باز می گردد !

چـون کودکی که به او گفته اند

شـــیرینی روی میـــز مال مهمان هاست !!

مهدی نور قربانی :

زندگی بعد از تو را آن بی گناهی که تنش...

نیمه جان ماندست رویدار میفهمد فقط!

سمانه رضایی :

این رسم زندگیست که باید عبور کرد

تا لحظه ای که خورد به یک آشنا، گره!

فال مرا بگیر عجوز جهنمی!

مرگست؟ زندگیست؟ جداییست؟ یا گره؟

دیگر نمی کشید، ولی حیف پاره شد!

دنیای ما که بود به هم وصل با گره!

معشوق زنده ماند وعاشق تمام شد

هر دفعه با جدایی و این بار : با گره!

علیرضا حاج بابایی :

مثل قالی نیمه تمام به دارم کشیده ای

یا ببافم، یا بشکافم...

اول و آخر که به پای تو می‏‏ افتم!

چه خندون چه گریون داره میگذره عمرا ، خودتُ نرنجون بکامت باشه دنیا :)

حسادت نمی کنی؟

دلتنگی ام قد کشیده!

برایِ خودش مردی شده

اما تو هنوز هم...

حسادت نمیکنی!